ใบชา…

ใบชาก็ไม่ต่างจากการม้วนเก็บความทรงจำ..
และทุกๆครั้งที่ใบชาสัมผัสกับน้ำในอุณหภูมิที่พอเหมาะ
มันก็คลี่ออกเผยรสชาติที่แตกต่างกันออกไป..​

หากเราเก็บใบชาในตอนมืดๆ ฝนตกพรำๆ
รสชาติขมอาจจะโดดเด่นเป็นพิเศษ
ต่างกับการเก็บใบชาในช่วงแดดอ่อนๆพร้อมหยดน้ำค้าง
รสหวานหอมจะเป็นตัวนำ..

ในขณะเดียวกัน…​อุณหภูมิของน้ำที่จะทำให้ใบชาคลี่ตัวนั้น
ก็ไม่เท่ากัน…​เมื่อมันมาจากช่วงกลางคืน…
น้ำก็ควรจะเย็นเยือกกว่าใบชาที่เก็บในช่วงเช้า

บางครั้ง เราเก็บไว้จนเหมือนจะลืมมัน..
คิดว่าทิ้งไปแล้ว..แต่เป็นเพียงฝากมันเอาไว้ ใส่กล่องซะมิดชิด
หรือบางครั้ง เรากลัวกับการเอามันออกมา..​
และหลายๆครั้งที่ดันเจอน้ำในอุณหภูมิที่เหมาะเจาะโดยที่เราไม่ได้ตั้งใจ

เราอาจจะลืมไปอีกว่า…
ต้นใบชานั้น…..​มันกำลังเติบโตอยู่ในใจเราเช่นกัน..
ไม่ว่าจะเป็นใบสด ใบแห้ง…หรือ ใบที่เพิ่งแตกหน่อ
ทั้งหมดมาจากต้นเดียวกัน….​
บางใบอาจจะกร่อนไปบ้าง แห้งไป ตายไป และร่วงหล่น…
แต่สุดท้าย มันก็จะกลายเป็นปุ๋ยและดิน…และกลายเป็นใบอ่อนอีกที

หากเรายอมนำใบชาที่เราเก็บม้วนไว้ออกมา…
สลายมันไปพร้อมกับดิน
เราก็จะได้เจอใบใหม่ที่เขีียวสด….อีกครั้ง
เป็นใบที่แข็งแรงกว่าเดิม…​
พร้อมๆกับลำต้นที่อุดมสมบูรณ์กว่าเดิม…​

———————————————–