แม้ปี ค.ศ. 2018 หรือ พ.ศ. 2561 จะผ่านไปได้แค่สองเดือน แต่สิ่งรอบๆตัวกระเพื่อมไปอย่างรวดเร็ว
กัลยาณมิตรมักเตือนเราเสมอว่า.. การเขียนที่จะไม่บิดเบือนจากความเป็นจริงนั้น จะใช้เพียงคำสองคำ ก็จบแล้ว หากข้อความใดที่ยืดยาวเกินไป นั่นก็เริ่มเกินไปจากสิ่งที่ควรเขียนซะแล้ว…

นับเป็นนิสัยที่เสียของเราเองที่มักจะเขียนไปตามอารมณ์ในขณะหนึ่งขณะใดและมักมัวแต่อยากให้มีคนอ่านเยอะขึ้น จนขาดความไตร่ตรองในด้านความเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น..สุดท้ายจะต้องมานั่งทบทวนและคัดกรองข้อความออกในทุกๆที ไม่เว้นแม้แต่ข้อความล่าสุดที่จะต้องลบไปทั้งๆที่เพิ่งเขียนไปในเดือนที่แล้ว

สวัสดีวันปีใหม่จีนค่ะ…
ครั้งที่แล้ว (ข้อความบ่นๆในเดือนม.ค.ที่ลบไปแล้ว) เราเคยบอกว่าจะมาเขียนเกี่ยวกับการเลี้ยงเด็กให้เติบโตอย่างมีสุขภาพจิตที่แข็งแรง..จริงๆแล้วไม่มีอะไรมากเลยค่ะ แค่เริ่มจากคำว่า “ไม่ยึดติด” “ขอโทษ” และ “ให้อภัย”เป็นก็เพียงพอ

การ”ไม่ยึดติด” นั้นเป็นแก่นที่สำคัญในการดำรงชีวิต….ใช้ได้ตั้งแต่การไม่ยึดติดสิ่งของที่จับต้องได้ ไปจนถึงสิ่งที่จับต้องไม่ได้อย่าง ตัวตน อดีต หรือ อนาคต หากสละการยึดถือได้แล้ว ก็จะไม่ถือสา ไม่โมโห ซึ่งจะช่วยให้ลดทิฏฐิลงและให้อภัยคนอื่นเป็น….

หากถามว่าจะสอนได้อย่างไร? เราคงต้องตอบว่า…ผู้ใหญ่หรือพ่อแม่ ต้องทำตัวเป็นแบบอย่างที่ดี แล้วเด็กจะเป็นไปเอง…นั่นหมายความว่า เริ่มจากตัวเรานั่นแล!

ข้อความนี้เขียนขึ้นในเดือน 2…​เดือนที่เราเริ่มรู้สึกตัวว่า….เราประมาทในการใช้ชีวิตเกินไปหน่อย หวังว่าเดือนหน้าเราจะได้เจอกันในที่แห่งนี้ค่ะ:)

โอลีฟแอนด์เดอะทูต