สวัสดีเดือนแรกแห่งปีพ.ศ. 2560

การเปลี่ยนศักราชแต่ละครั้งเริ่มทำให้เห็นได้ชัดเจนยิ่งขึ้นว่า การเปลี่ยนข้ามวันธรรมดาๆหนึ่งวันมันอาจเป็นความหวังอีกหนึ่งครั้งในรอบปี…..จนบางที….เรามักลืมไปว่าแสงสว่าง เกิดขึ้นในตอนเช้าของทุกๆวัน และบางที เราอาจลืมไปอีกว่า เหตุการณ์มันผ่านไปของมันอยู่แล้วในทุกๆลมหายใจ และเรากำลังเริ่มต้นใหม่ในทุกๆลมหายใจเช่นกัน

3 อาทิตย์ที่ผ่านไปในเดือนมกราคมย้ำเตือนเราเสมอ ให้อยู่ท่ามกลางสถานการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นภายในตัวเรา นอกตัวเรา และ สิ่งที่นอกเหนือการควบคุม…หลายต่อหลายครั้ง ที่คำวิพากษ์วิจารณ์ต่างๆ จากคนรอบตัว (แม้จะไม่เกี่ยวกับเรา) ลอยเข้ามมาติดอยู่ในห้วงภาวะแห่งความคิด จนกลายเป็นเสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวทั้งตอนกลางวันและกลางคืน  แม้ว่ามันเป็นภาวะที่ไม่ส่ออาการใดๆทางกายภาพ แต่มันส่งผลบั่นทอนโดยตรงต่อจิตใจ และลามไปยังการกระทำต่างๆ มันทำให้เราสูญเสียความมั่นใจในตัวเองไปอย่างไม่รู้ตัว เรากลายเป็นคนฟังแต่เสียงคนอื่นตลอดเวลาจนลืมที่จะฟังเสียงตัวเอง ความยาก คือ…เสียงเหล่านี้มันอยู่ข้างในเราและไปกับเราทุกที่ทุกเวลา

วิธีหนึ่งที่ได้ผลสำหรับเราหากเราเผลอไปเอาคำพูดคนอื่นเข้ามากังวล คือ การอยู่ท่ามกลางความคิดเหล่านั้นโดยปล่อยให้มันหมุนไปของมัน โดยไม่ต้องไปคล้อยตามหรือปฏิเสธอะไรกับมัน และปล่อยให้มันผ่านไปโดยตลอด ซึ่งอันที่จริงมันคืออดีตที่ผ่านไปแล้ว แต่เรายังยึดกับอดีตเหล่านั้นไปเอง….

เมื่อเราปล่อยให้มันผ่านไปได้แล้ว เราจะค่อยๆถอยกลับมาสัมผัสกับสภาวะดั้งเดิมของร่างกายและจิตใจอย่างฉับพลัน และทำให้เห็นว่า สิ่งเหล่านั้นเป็นสิ่งที่เราปรุงแต่งขึ้นมาเองล้วนๆ ทำให้ช่วยคลายความกังวลทิ้งไปอย่างง่ายดาย วิธีนี้เป็นการรักษาตัวเองโดยใช้ธรรมชาติแท้ๆของตัวเราเป็นตัวเชื่อมโยง ซึ่งให้ผลคล้ายกับการได้นอนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่หรือที่ปลอดภัยโดยไม่ต้องกลัวหรือกังวลใดๆ นอกจากจะช่วยให้เราคลายกังวล สบายใจ และสบายตัวแล้ว  อาการนอนไม่หลับก็จะหายไปด้วยเช่นกัน….

สุดท้ายแล้ว ด้วยธรรมชาติของแต่ละคนที่แตกต่างกัน ทำให้มีความเปราะบางต่างกัน..ความเปราะบางเหล่านี้จะหายไปเมื่อเราสละความเห็นแก่ตัวเองและอัตตาอย่างแท้จริง…สำหรับเรา สถานการณ์อย่างนี้มักจะมาย้ำเตือนทุกครั้งที่เราเผลอให้ค่ากับตัวตนเราเยอะเกินไป

โอลีฟและเดอะทูต
Olive & The 2th